koc - wiersz

czemu stałaś się wiśnią

skrzywioną do granic smaku

czemu nie jesteś czereśnią

która jest słodka w poranku

czemu nie jesteś słońcem

trwałym na całe wieki

czemu odsuwasz ręce

kocham i tego nie zmienisz

czemu w tę ciemną noc

gdy ból jest nie do zniesienia

został mi tylko koc

co tuli wszystkie cierpienia