Kinga - wiersz

Na pozór taki sobie

Normalny

Bez żadnych odmienności

Lecz gdy mnie poznasz z bliska

Przerazisz się mojej bliskości

Chodzący w obłąkaniu

Jak konopne owieczki

W konopnym amoku stłamszony

Już nie ten sam, niepospolity

Jakże potwornie zmieniony

Co noc ta sama zjawa

Dręczy mnie i uciska

Wspomnieniami niedalekiej przeszłości

Przychodzi, mówi: wróciłam

Już wszystko będzie dobrze

Nadchodzi przebudzenie

Pali mnie w piersi COŚ

Piętno mordercy i zemsta

Za szczęście czyjeś i śmierć własnego

I znów sen i znów przebudzenie

I znów COŚ

Śmierć, zemsta i... cierpienie