Kafarnaum - wiersz

Nie mają miejsca na ziemi
ich domem brudna ulica
miłości tak bardzo spragnieni
a zamiast niej znieczulica

Na barkach dźwigają brzemię
ubóstwa i bezsilności
i żyją gorzej niż w chlewie
wśród katorg i ludzkiej podłości

W ich oczach strach się wciąż czai
i co dzień brakuje im chleba
zarówno ci starsi jak mali
w śmietnikach szukają co trzeba

A kiedy słońce zachodzi
to pustoszeje ulica
czy znajdą się ręce karmiące
czy będzie to znów znieczulica
 
wiersz napisałam po obejrzeniu filmu
"Kafarnaum"