Jaka to trudna pora - wiersz

pełna kobiecej przekory

jeszcze obejrzę się za siebie

odnajdę piękno

minionych zdarzeń

przeszukam jak kieszenie

zakamarki pamięci

napotkam twarz młodą

własne winy radości i miłość

dokonane wraca echem

z lasu pamięci

po co mi taka jesień

w której życia tak mało

03.01.2010/I