INCEPCJA - wiersz

Noga wędruje ku górze,

zamaszystym ruchem sunę jak piórkiem,

rysuję powietrze powabnie,

przytrzymuję przez chwilę...

Opuszczam, zwalniam tempo,

słyszę i czuję,

opuszkiem dotykam każdy dźwięk,

pieszczę i drżę, zamykam oczy...

Trwam w mym drżeniu,

serce przyspiesza swe bicie,

dotykam powietrza, dłonią szybuję,

poznaję każdą cząsteczkę,

bawię się z nią, obracam, unoszę, zachwycam...

Stąpam jakby nie po ziemi,

usmiecham się tak lekko,

umysł emigruje...

Pan Cogito- tak do ostatniej nuty.