Implant - wiersz

wciskała słowa w gardło

paznokcie  w piękny czas

zastąpiony pasjansem na podłodze

ułożonym w ziemiste  naręcza

widział błyszczący język

  wspomnienie z zębami lśniącej bieli

zamieniało cień miłości  w czarne oczy  

dwie studnie rozrachunków 

kiedyś pociągała smukłym połączeniem

niespokojnie trzepoczących rzęs 

pod uśmiechem licealnej madonny

ukryła czarne skrzydła

kiedy przyjrzał się uważniej wiedział

 żal należy łączyć z wiedzą

za każdy dzień trzeba płacić

a implanty teraz to standard