-II- - wiersz

Zima późne popołudnie, - koniec dnia.
Za oknem mrok w duszy nie spokojna cisza.
Wracają wspomnienia..
Marzenia „surowo wzbronione!"
Marzenie zostały zamknięte na klucz...
- tajemniczy klucz.. tak naprawdę do jednego jedynego zamka ..
- pasowal!!
Został raz na zawsze zagubiony!!
Wyrzucony gdzies w jakaś otchłań..
Może pustke...?
Został rzucony w nicoś w.. coś .. co zabrało ten klucz..
W coś co trudno określić.. nie przypomina żadnej sylwetki, osoby postaci....
Czym to jest?.....   może pustką.. może to sama nicoś w nicości..?