Harriet Lowenhjelm „***[ Boję się mgieł w dolinie...]” - wiersz

Boję się mgieł w dolinie
i księżyc moją krew ssie.
Stałam koło domu na przyzbie,
wykręcałam palce odważnie.
Ale boję się dolinianych mgieł.

One unoszą się tak blade z ziemi
i jak białe duchy przed siebie kroczą.
Choć księżyc nie jest jeszcze w pełni,
on ssie i raczy się moją wątrobą.
Ach, jakże boję się dolinianych mgieł.


tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

           *      *     *

Jag rädes för dimmor i dalen
och månen suger mitt blod.
Ack, stode jag hemma på svalen
nog finge jag åter mitt mod.
Men jag rädes för dalens dimmor.

De stiga så bleka ur mullen
som vita andar de gå.
Fast månen icke är full än,
han suger min lever ändå.
Ack, jag rädes för dalens dimmor.

z tomu „Dikter med dem tillhörande teckninga”, 1919