gdzie spektakl grało zycie - wiersz

odszedłeś

wciąż jesteś

sięgam po obraz

słowa wylewam oczyma

słucham spokoju umysłu

wiem na pewno

wyszedłes na chwile

zaczerpnac mądrego oddechu

zbyt umordowane buty

rozpoczeły wiosne

spokojnej drogi

lecą płomyki na spotkanie

tam bez bawełny wszyscy

miłośc spozyjemy na skończonym planie

gdzie spektakl grało zycie