Gdy wydam ostatnie tchnienie - wiersz

gdy wydam ostatnie

 

tchnienie

 

i sen otuli

 

mnie swą wiecznością

 

 

 

nie pójdę do nieba

 

dusza ma (jak Giaur)

 

niewierna była

 

 

 

nie pójdę do piekła

 

dusza ma (jak Werter )

 

nieszczęśliwa

 

 

 

lecz w głowę nie będę strzelać

 

 

 

***

 

 

 

gdy wydam ostatnie

 

tchnienie

 

i sen otuli

 

 mnie swą wiecznością

 

 

 

do Czarnych Sal

 

wpuść mnie

 

hebanowy Aniele

 

otul dobrocią swą złotą

 

bliskością

 

 

 

w zamian klęknę przed

 

 Lucyferem

 

źle osądzonym przez Boga

 

 

 

ty dobrym Panem jesteś

 

Czarny Aniele

 

skóra Twa z węgla i złota