Gangrena - wiersz

Dochodzę do skraju załamania

w znieczulicy tego świata.

Krzywdę i cierpienie

na śniadanie dostaję z chlebem

Mózg mi wyżarło

nikczemne stado wilków

Krwi mi jednak nie przetoczyli, 

ona wciąż do walki zagrzewa.

I mówią:po co to wszystko?

To nieskończony bunt!