Fraszka o Stanisławie - wiersz

Stanisława, to prze zuch muszyna.                        

Orzeźwiająca, rodem z Olsztyna.

Nie jej majaki o pracy, wykształceniu.

Ona się wprawia w sztuce, znaczy kochaniu.

Jakże na kim nie usiądzie, to wredna chodzi.

Szanse ty masz też, że wieczór parny schłodzi.

Niebo przeczyszte, czy bije istna ulewa.

Lubo to i to, byle wyczesana mewa.                     

Zaciska zęby, jątrzy nosem każdą sprawę,

Aż swojej złości nie przebiję w kurzawę,

Dwóch ciał, by potem zlec w dolinę snów.

Spokój na dni parę i znów swędzi ją rów.           

Daramne wszystko, nawet dzięcielinca pała.

Denne bagnisko, niezaspokojona cała.

Tylko się włócze od wsi do de wsi stale,

Szybko nastawić na sztorc każda pałę,

I szukać dalej, perpetuum mobile bez manier.