emigrant - wiersz

anonimowa połowa łóżka uwiera

poduszki nie pachną tobą

***

obudziłeś dotykiem niespiesznych rąk

błądziły po ciele absorbując pamięć

przysłoniłeś dłonią usta

tłumiąc krzyk zgorszenia

lustrując detalicznie

krągłości wielbiłeś wargami

na moment ocknęłam się

chwytając wyraz męskiej satysfakcji

powściągliwie oderwałeś się

o krok od zespolenia

słodki ciężar zastąpił chłód

zrzuciłam koszulę pruderyjności

zatapiając paznokcie w twardych ramionach

czas nieśmiałości minął

silne ręce znalazły drogę

raz po raz wnikałeś

biorąc zachłannie w posiadanie

każdą drobinkę mojego jestestwa

nasycona przymknęłam powieki

***

wilgotne oczy

znów

zasnę samotna