Dzieciństwo - wiersz

VII Cykl Dokąd Idziesz Narodziny D z i e c i ń s t w o Ileż piękna posiada i czaru w swojej małej prostocie uśmiech radość – śpiew ile szczęścia zasiewa wokoło ten głosik cieniutki jak harfa miękki jak aksamit twoja ciekawość o każdy szczegół …dlaczego…a na co to… co to jest… To bagaż początkowej wiedzy twoja mała postać pierwsza osoba w tłumie wzrok bystry jak spojrzenie sokoła zaś rączki jak dwie łupinki orzecha tak to jesteś ty i twoje istnienie które płynie jak fala wśród rówieśników podobnych do ciebie… niczym nie ograniczone pełne zabaw ,beztroskie… 23.10.ubiegłe stulecie