Dzieciaki - wiersz

Chodzą krzyczą i biegają

I w obłokach też bujają

W domu bliscy ich łajają

Z niczym nigdy nie zdążają

O głupotkach swych gadają

I w kolejkach nie ustają

A dorosłych za nic mają

Jak zaboli to stękają

Wciąż zabawek swych szukają

Za nic nasze prośby mają

Co nie wolno to ruszają

Potem z bulu się mazgają

Lecz nam serce swe oddają

Bo tak bardzo nas kochają