Dusza - wiersz

Idę drogą,trud ją ścieli,
W dni powszednie do niedzieli.
Sztukę życia choć posiadłem,
Wiele razy znów upadłem.

Ale w środku takie coś,
Miły,mądry mieszka gość.
Bóg w dobroci dał nam sztukę ,
By wspomagać nią naukę.

Chociaż czasem wiek upływa,
Ciągle mieszka we mnie żywa.
Stawia opór,bo rogata,
Kiedyś spłynie w dal skrzydlata.

Rozjuszonej sam się boję,
Bo za dużo-jest nas troje.
Gdyby nie mój Anioł Stróż,
Bym nie istniał pewnie już.

Czas przychodzi-się wyciszę,
Fantazyjne myśli słyszę.
W Ducha Łasce zatopiona,
Myślą jestem-myślą ona.

Dziś nie boję się powiedzieć,
Trzeba usiąść-cicho siedzieć.
I na skrzydłach unieść tam,
Gdzie nie jestem sam na sam.

Józef Bieniecki