"Czynnik Ludzki" - wiersz

.
                 „obcuje z chłodnym ciałem niezgody
                  stopami truchtem na zimnym cemencie
                  niby kręgosłupem na wyrost wrogości
                  betonu - wyjątkiem od reguły
                  i nic na to poradzę - taki już jestem”[7]


I OBŁY KRZTAŁT GAŁĘZI NA PODUCHACH
ŁAP WILKA LANCETOWATY PAZÓR WYCINA
W KORZE INICJAŁ - OKO OSWOJONE
Z ZIELENIĄ WYCHWYTUJE ODMIENNE
KONTRASTY - UCHEM RUCHU SZELESTY
NA SKRZYPACH GAŁĘZI WISZĄCY GŁODEM
OZÓR WILGOTNY JESZCZE PO KOLACJI
I SKOWYT W KSIĘŻYCU SZUKAJĄCY
POCIECHY ŚNIADAŃ - TAK LAS JEST
HOJNY W PODARKI - JAGODĄ OKRASY
DESEREM - BO CUDNIE BYĆ WOLNYM
NA FUTRACH PUSZYSTYCH MATEK ZIMĄ
ORGAZMEM WE WNYKACH NATUR
UŚMIECHEM OBCYM W NORACH SFOR
NA KOŁDRACH PACHNĄCYCH WIATREM
OMASZAŁYCH PÓŁNOCĄ PRZEŚCIERADEŁ
(DYD.BŁĘDOM ZEBRA_K)

.