Cztery puste ściany - wiersz

Przebywam w czterech pustych ścianach
przysłuchując się monotonnej ciszy.
Spoglądam na moje stare portrety
na których tryskałam radością.
Teraz nie ma już tej dziewczyny
która wszystko widziała w kolorowych barwach.
Patrzę pesymistycznie na świat
a szczęście innych przytłacza,
świadomość samotności przeraża.

Po policzkach spływają łzy
czemu mój świat okropny i zły...
Może jeszcze moje życie się poukłada
i los się w końcu uśmiechnie.
Spotkam kogoś na całe życie
z kim będę dzielić smutki i radości.
Sprawi, że będę szczęśliwa
do końca moich dni...