Czekając! - wiersz

Siedzę przy stoliku,

czy już tak zostanę,

a może się doczekam

spotkania z nieznanym?

Trochę tu mroczno

przez dym i swąd papierosowy,

no cóż  takie miejsca

istnieją, też dla palaczy!

Ten "ból" znam, bo mi "smakowało"

choć były to lata młodzieńcze,

a teraz jestem szczęśliwa,

że nałóg się mnie nie ima!

Muzyka zalotnie płynie z głośnikóww

w głowie mi szumi, jak po drinku,

siedzę i skrobię piórem, by zabić

czas zapomniany i nieszanowany.

Przed oczyma przewijają się twarze

szare, zmęczone i kolorowe obrazy

zawieszone na malowanych ścianach,

które wciągają w swoje przestrzenie.         (MKW)