czas stosowny - wiersz

jesień nadeszła wczesnym rankiem
przyniosła obfity chłód wrzosów
zatańczyła kozaka na leśnej polanie 
rozpycha się między żurawinami
od zmierzchu czerń miesza z szarością

wszystko powoli zmienia barwę i wymiar
wspomnienia zostają blady uśmiech i próżnia
nie chcę myśleć nie umiem zapomnieć
już niewiele potrafię zrobić nawet gdy
zamykam oczy wiatr przynosi twój zapach

teraz mogę spokojnie klęknąć przed tobą chociaż
niewidoczna podsycasz wieczny płomień
bo coraz bliżej nam do siebie wiem że jesteś 
tu u stóp kapliczki na rozstajach codziennie
otulasz jedwabnym szalem podajesz uśmiech

 
czterolistnej
.

/J. Gawarecki/