Czas przemijania - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

Gdy byłem chłopcem malutkim,

świat poznać bardzo sam chciałem,

pisany obraz tak czulił,

jak wiosną łąka - zapachem.

Czytanie zaś pokochałem

bardzo, bez żadnej protekcji.

Świat wielki z książek poznałem,

zaś jego część do perfekcji.

Mróz kwiaty na szybie rzeźbił,

o nich to wiersze pisałem.

Wicher z gwiazdami się pieklił

a ja je śpiewem witałem.

Tak było, gdy dzieckiem byłem.

Poety dzieci nie chciały.

Teraz, gdy życie przeżyłem,

wiersz bliskim też jest nieważny.

K.Puchała