Czarny smutek ziemi - wiersz
Drżącymi rękami rozgarniałam ziemie rozdrapując rany, spalone słońcem krawędzie, czarny jak mój smutek piach. Chciałam znaleźć w samym jądrze planety winnego. Dziś zostały tylko poranione dłonie i dwa zgrubienia na dłoni. Nienawiść zniknęła choć ból wciąż trwa
Najpopularniejsze wiersze
Inne wiersze tego autora
Video Player is loading.
Dodany: 2007-08-27 18:52:23
Dodany: 2007-08-20 15:21:23
Dodany: 2007-08-19 21:05:32