Cierń - wiersz

nasz dom był ci za ciasny

a ja tak chciałam

byśmy byli jedno

prawie stracony czas

długich młodych lat

tylko synowie

moje złoto - mój skarb

byłeś moją raną

twoje bandaże obietnic

nie zabliźniły jej

prawie każdy dzień

znaczyłeś jodyną

na nowo sprawiając ból

byłeś jak cierń

dlaczego mam udawać

że nie bolało - boli wciąż

chociaż już mam spokojny sen

a na policzku - tylko uśmiechu łzę