CHANDRA - wiersz

wybiła 23.00
wódka i paluszki
o przepraszam
to łzy na policzkach

punkt zaczepienia
na skrawku życia
odchodzić zaczynam
w połowie co najmniej istnienia

sen pogardził
zniekształcony
inwektywny oddech
powietrze mi ulotnił

kończąc śmierć
pustą przestrzeń zaczynam
żyję
chandrze jestem pod kluczem