By trwać... - wiersz

Umiera czas na przestrzeni rąk a ja oszacowałam inny tor  i krzycz z całych swoich sił a ja ni szeptu nie usłyszę ja tu tylko na chwilę przychodzę wznieść toast za chaos za chwilę zniknę, bądź pewien że mnie przy sobie nie zatrzymasz sił tak wielkich nie masz bym... przy twoim boku trwała wiecznie ja tu tylko na chwilkę.... przy ewolucjach miłosnej rozgrywki i ucieknę kiedyś z pewnością gdy sen przykryje twoje powieki gdy pożądanie minie i twarz poszarzeje mnie już nie będzie... zginę...

w zieleniach wyodrębnionej czerwieni maków na barkach pszczoły niesiona by trwać w nieskończoność... nieskończenie upadając