Bramy ogrodu - wiersz

Poranek już ze snu się budzi

światłem po ścianach pokoju błądzi

i w każdy kąt zagląda

za chwilę i ja się do reszty rozbudzę

i do swej pracy ruszę.

Pościel pachnie jeszcze twoim ciepłem

na poduszce pozostał odcisk twojej głowy,

a ja pamiętam jeszcze

wieczorną gorąc ust twoich

i jak mnie twój język na pokuszenie wodził.

Zamknąłeś mnie wtedy w swoich ramionach

rozbudziłeś uśpione żądze

uniosłeś do bram rozkoszy

by tam ze mną pić słodki nektar

z kielicha namiętności.

Poranek natrętnie puka już do okien

i zmusza mnie do wstania,

a w głowie kołacze się myśl radosna,

że wieczorem znowu się spotkamy

u bram ogrodu pożądania.