Brak Snu - wiersz

Nocne koszmary nawiedzają mnie. Dręczą nawet przez całą noc. Czwarta nad ranem, a ja już wstaje. Koszmar znów zabrał mi godziny cennego snu. Pospiesznie ku przystanku biegne. Ledwo co w autobusie na nogach  ustaje. Od tego tłoku kręci się w głowie. Mam dosyć prawie mdleje. Kolejne bez snu godziny. Spać się chce ciału i  duszy. Czekam by go ujrzeć choć dziś wieczór. Gdy już nastaje za oknem mrok,  znowu koszmar jak w poprzednią noc. Zniszczyć bym chciała ten zły sen. Gdyby można było w piecu spalić go. Posklejać później  w jedno piekne sny. Co ja zrobiłam , że  bezsenność dręczy mnie . Czasu chce cofnąć , mam tego dość. Tonę w swoim smutku i braku snu. Zamawiam sen, bo inaczej umre tu.