bo życie to zdrajca! - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

Czuje jak życie poluje na mnie.

Niczym kocur czyhający w zaroślach

Wyczekuje tej jednej chwili by skoczyć

Na swą ofiarę i jednym machnięciem łapy

Zadać morderczy cios.

Odczuwam ból tego życia.

Moje ciało obumiera jak zwiędła róża,

A moja dusza… palona piekielnym ogniem

Jak dusza złej wiedźmy rzuconej na stos.

Każdy dzień jest dla mnie wyrokiem śmierci,

Ostatnim posiłkiem skazańca.

Moje ambicje i cele rozwiał zachodni wiatr…

Matko naturo zrób dla mnie miejsce.

Bym mógł zasnąć na wieki na Tobie.

Czas który płynie to życie,

A życie to dla mnie zdrajca!

Może nie byłem poważny to pisząc,

Za to poważnym będę w grobie.