Birkenau- strażnica - wiersz

Godzina 18.55-

Znów ją widzę.

W leniwym słońca zachodzie

Strażnik na nią wchodzi.

Jest już po obchodzie.

Ostatni z Nich do baraku odchodzi.

Na placu, pod wierzą strażnika

Postać samotna cicho pada.

Z nikąd pomocy, a z sił już opada.

Ostatnia szansa przez palce umyka.

Krótka seria z karabinu,

Pomruk smutku przetacza się po obozie.

Po zabitym- nie ostatnim- synu

Słowa nie usłyszysz w prozie.

Godzina 18.56-

Więcej jej nie widzę.