beztroska - wiersz

ułożone w szafie złudzenia
tak potrzebne rzeczy
których brak
najwyżej przepełni kontener
wygoni na ulice zapalonych ekologów

siedzę na miejscu ciszy
na chybotliwym krześle
cedzę zapożyczone słowa
nieśpieszny dialog z deszczem

drzewa skrzypią na niepogodę
do oczu zaglądają chmury
to wszystko co powinienem mieć
garść wiatru i dłonie oparte o kamień