Bezsenność - wiersz

    Cień i mrok ponury
    szare jak spopielone badyle ziemniaczane
    niespodziewanie nachodzą
    mocno przygniatają
    ustają marzenia
    zanikają wspomnienia
    miotła czarnych myśli
    żarliwie zamiata
    zostawia troski i obawy
    przykrywająca kołdra nocy
    nie jest dziś łaskawa
    nie utuli w radosnym śnie
    trudno wytrwać w tym stanie
    zaświecę lampkę
    może wyrwie z tej ciemności
    teraz poczytam dla ukojenia
    albo coś napiszę
    byle do rana
    rozśpiewany czerwcowy świt
    cudownym balsamem
    roztarganej duszy