Atramentowe niebo - wiersz

Atramentowe niebo
zalewa się łzami po niemieckiej stronie,
czyżby z żalu po dawnej przegranej,
- może szkoda mu połączonej Europy,
która zaczyna trzeszczeć z przeciążenia,
- może roni łzy nad słoneczną Grecją,
która upadła na kolana - oczekając
mocnych ramion,które przyniosą wytchnienie.

Atramentowe niebo
zalewa się łzami niosąc ze sobą
szarość i bagniste błoto,
w którym wszystko grzęźnie.
Przebłyski roześmianego słońca
przynoszą krótkotrwałą radość.
Tylko dzikie króliczki prześcigają sie
w zrywaniu białych stokrotek
z soczysto-zielonych jeszcze klombów.



20.09.2011
czarnulka1953