Dziewczyny popatrzyły na nauczyciela błagalnym wzrokiem, lecz ten nie zwracał na nie uwagi. Wskazał im jeszcze tylko gdzie mają iść (miał przy tym wielką uciechę) i poszedł zajmować się swoimi sprawami.

-To twoja wina- powiedziała Daria do Klary. Przyjaciółki szły w milczeniu.

-Moja? To ty się na mnie rzuciłaś i to ty pierwsza rzuciłaś we mnie piłką- odrzekła Klara.

-A jak to było w szatni, hm? Chciałam cię bronić, a ty mnie upokorzyłaś. Wydaje mi się, że przyjaciółka tak nie postępuje-zauważyła Daria- A w ogóle, to zapamiętaj- wzięła głęboki oddech- TO NIE BYŁA RANDKA!!!

Klara zrobiła miły uśmieszek.

- Dobrze, mam nadzieję, że było fajnie. A co? Może jeszcze trochę szczegółów z tego pikantnego spotkania?- spytała ironicznie.

Daria popatrzyła nią wściekła. Następnie posłała jej smutne spojrzenie i nic nie powiedziała. To było dla Klary najgorsze. Żadnych przezwisk, lub rzucenia się na nią wściekle? Włożyła ręce do kieszeni i poszła dalej, przyśpieszając kroku. Popatrzyła na napis, na drzwiach- DYREKTOR. 

- No to... wchodzimy- powiedziała do niej. Daria wzruszyła ramionami.

                   ...

-Co to miało znaczyć?-spytał dyrektor. Jego twarz pokryta niezliczoną ilością zmarszczek, wyrażała oburzenie.

-Boże, wielka mi rzecz- zaczęła opowieść Daria- Ona-wskazała na Klarę- jest NAJGORSZĄ PRZYJACIÓŁKĄ NA ŚWIECIE. Wstawiłam się za nią, A ONA MNIE UPOKORZYŁA. Wyobraża to sobie pan? Z resztą jest nadętą osobą która myśli, że wszystko wie. Niech pan wstawi mi uwagę, pały, co pan sobie wymyśli, ale bardziej zraniona nie mogę być-Daria skrzyżowała ręce i pokręciła przeczącą głową. Dyrektor spojrzał na Klarę wyczekująco. 

- Ja wiem? Weź się odwal!- zaczęła.

- Bez wulgaryzmów!- oburzył się dyrektor.

- Trudno, będą wulgaryzmy! Mogę nawet być wyrzucona z tej budy, byle na nią nie patrzeć! Ta oto dziewczyna rzuciła się na mnie na sali gimnastycznej i zaczęła bójkę. Okej upokorzyłam cię, ale to nie było wstawienie się za mną! Po prostu chciałaś nawiązać do swojego LOVE. Weź a w ogóle to sama się wtrącasz w czyjeś sprawy, a mi to sama nagadałaś na przerwie. I powiem to. Ty nazwałaś mnie zdzirą, to ja nazywam cię suką!- wzięła się pod pachy i spojrzała na dyrektora- a pan, niech mnie już wywala!- oznajmiła.

-Słuchaj, nie będę cię obrażać. Powiem szczerze, żal mi cię. Nie w stylu "żal" "lol". Rozumiesz? Żal mi cię, ponieważ używasz takich słów jak "buda" czy "LOVE" zamiast "szkoła" i "miłość". Zachowujesz się jak dziecko-spojrzała w kierunku Klary- 567 876 934- powiedziała do dyrektora.

-Co?

-To numer do mojej mamy, niech pan dzwoni. A i niech pan jej powie, że idę do domu, źle się czuję- westchnęła. Klara popatrzyła na nią krzywo.

- Idź. A i w ogóle, mówię ''buda'', bo mam swój styl. I nie podlizuj się dyrkowi, bo ci punktów dodatkowych nie da. No i...

- PRZESTAŃCIE!- krzyknął dyrektor- TY!- wskazał na Klarę- piszesz po trzysta razy ''nie używam wulgaryzmów i szanuję szkołę'', do tego- dwie godziny dodatkowe w szkole, we wtorki, przez CAŁY miesiąc i uwaga do dzienniczka! Teraz ty!-wskazał na Darię- Piszesz po trzysta razy " Nie będę rzucać się na koleżanki " Oraz dwie godziny u pani pedagog we wtorki przez cały miesiąc. Musisz opanować swój gniew. A teraz idźcie!

Dziewczyny wyszły. 

-A w ogóle, to twój styl jest dziecinny, a ja się nie podlizuje. Chcę być inna. Nie chce używać 'lolów" i "żalów" oraz "hardcorów" i "kozaków". A-uśmiechnęła się złośliwie- W naszej szkole nie ma dodatkowych punktów-dodała, a następnie oddaliła się szybko w kierunku swojego domu.

- TY JAK ZWYKLE WIESZ NAJLEPIEJ PROSZĘ PANI!!!- krzyknęła za nią Klara. Ze złością i gniewem, poszła do parku.