Upiór w operze- ROZDZIAŁ 47

ROZDZIAŁ 47
Minęły trzy miesiące. Laura podpisała kontrakt z Operą Garnier. Była teraz pełnoprawnym członkiem obsady. Ogłoszono ją nawet objawieniem muzycznym ubiegłego roku. Stała się bardzo znana nie tylko w Paryżu ale i w całej Francji. Niedługo po tym wieści o niej dotarły również do innych krajów. Laura otrzymała nawet propozycję zagrania w jednym z musicali w Berlinie. Odmówiła jednak, bo to wiązałoby się z opuszczeniem Paryża na bardzo długo, a ona nie mogła sobie na to pozwolić. Była związana z operą i nie mogła zostawić matki, nie wspominając już o Eryku. Nie wszyscy ją jednak kochali. W Akademii Narodowej pracowała osoba, która nienawidziła jej z całego serca. Była to dotychczasowa primadonna, Antoinette Chienne. Kobieta ta była podstarzałą zachodzącą gwiazdą, która nie mogła pogodzić się z tym, że jej czas na scenie dobiega końca. Odkąd Laura zaczęła pracować w operze, Madame Chienne poczuła się zagrożona i wiedziała, że musi zacząć działać, bo inaczej straci swoje miejsce w tym przybytku kultury. Ta kobieta ciągle uprzykrzała życie panny Lovemour, ale o tym innym razem.
Pewnego kwietniowego popołudnia Lamorte zaprosił przyjaciółkę na spacer. Nie obawiał się już wychodzić w ciągu dnia. Opracował nową maskę, która upodabniała go do zwyczajnego mężczyzny. Nie była to perfekcyjna imitacja ludzkiej twarzy, ale przynajmniej przechodnie nie zwracali na niego zbytniej uwagi.
- Lauro, moja droga- zaczął Eryk. - Chciałbym ci coś pokazać.
- Co takiego?
- To niespodzianka.
Para powędrowała na przedmieścia Paryża. Był tam stary zniszczony dworek. Nikt w nim nie mieszkał od ponad 60 lat.
- Co myślisz o tym miejscu? Znalazłem je kilka dni temu.
- Jest bardzo zaniedbane, ale ma w sobie urok.
- Spodziewałem się, że ci się spodoba. Wiem, że lubisz takie miejsca. To tak jak ja. Lauro, słodka. Potrzebuję twojej rady.
- Tak? O co chodzi?
- Bo widzisz... Chciałbym kupić ten dom, porzucić podziemia i zacząć żyć jak normalny człowiek. Co ty na to?
- To wspaniale!
- Już sobie wszystko obmyśliłem. Wyremontuję dom, powycinam te chwasty i zrobię tu ogród. Dookoła jest sporo drzew, więc będzie spokojnie. Będę mógł tworzyć dla ciebie nowe wielkie dzieła, a ty, jeśli zechcesz, zamieszkasz tu ze mną.
- Co takiego?
- Pomyśl tylko. Będziemy tu razem tacy szczęśliwi!
- A co z mamą? Nie mogę jej zostawić samej.
- Może tu zamieszkać z nami! Dom jest duży, zmieścimy się. Co ty na to?