Upiór w operze- ROZDZIAŁ 24

ROZDZIAŁ 24
Minął umówiony tydzień. Eryk wyprowadził Laurę z podziemi. Już miał powracać do swej samotni, gdy dziewczyna go zatrzymała.
- O mało nie zapomniałam. Mam coś dla pana.
- Dla mnie? Co takiego?
- Lidia prosiła, żebym to panu dała i powiedziała, że ma pan w niej przyjaciela i zawsze może pan liczyć na jej pomoc.
Lura wręczyła mężczyźnie szczęśliwą bransoletkę. Eryk bez słowa wsiadł do łodzi i odpłynął, ale ona wiedziała, że wzruszył go ten gest.
Lidia sprzątała na scenie, gdy tuż przed jej nogami upadła koperta. Dziewczyna się rozejrzała, ale nikogo nie zobaczyła.
"Droga Panno Lidio,
Bardzo dziękuję za miły prezent. Jestem niezwykle poruszony Pani dobrocią. Mogę zapewnić, że we mnie również ma Pani oddanego przyjaciela.
Z poważaniem,
Eryk"
Zbliżał się bal. Przygotowania w operze ruszyły pełną parą. Po raz kolejny gmach Akademii Narodowej powracał do czasów swojej świetności i lśnił dawnym splendorem. Do wielkiego balu charytatywnego,którego w tym roku tematem przewodnim była maskarada, pozostał już tylko tydzień. Laurze coraz trudniej było dostać się do jej Mistrza.
Nadszedł długo oczekiwany dzień. Eryk poprosił dziewczynę, aby przyszła trochę wcześniej, bo potem mogą jej nie wpuścić do opery. Panna Lovemour spotkała się z Erykiem wczesnym popołudniem. Lekcja przebiegała jak zwykle wyśmienicie. Dziewczyna zrobiła ogromne postępy, odkąd zaczęła się uczyć u Lamorte'a.
- Opera wygląda dziś przepięknie, nieprawdaż Mademoiselle?- spytał Eryk po zakończonej lekcji.
- Och tak! Już dawno nie widziałam jej w takim stanie. Jest jeszcze lepiej niż rok temu.
- Tak sobie pomyślałem, że miło by było spędzić dzisiejszy wieczór na tym balu. Zawsze miałem słabość do maskarad.
- Więc jednak pan się wybiera?
- Taki miałem zamiar...
- Ale?
- Ale przecież nie pójdę sam, a nie mam partnerki...
Mężczyzna zrobił zawiedzioną minę.
- Czy zechce pani iść ze mną?