"Listy Do..." ( .I. )

Witaj drogi przyjacielu, który nigdy nim nie byłeś! Poznałam wielu sympatycznych wrogów, a Ty wciąż myślałeś, ze to moi przyjaciele...Ha, ha, ha! Nic bardziej mylnego. Ja nie przynależę do tłumnej masy egzystencjalnej. Jestem kimś innym. Pamiętasz? To podczas naszego spaceru po lesie koło starych ruin pamiętający jeszcze ból i krew wojenną. Szedłeś obok mnie, taki pewny siebie, że mnie przy Tobie coraz mniej było. Jednak trwałam w świadomości bliskości Twego istnienia. Powiedziałeś wtedy, że jestem taka jak inni... Wybacz, ale nie. Żyję wyłącznie nadzieją dnia kolejnego lewitując od jednego wrogiego spojrzenia do drugiego. Nie śpię i nie jem, bo poi mnie poezja, melodia nut zwariowanych jak ma psychika. Wielu chciało mnie zmienić jednak mój szczelny świat niszczył intruzów. I nie patrz tak na mnie jakbym to ja była tym intruzem. Tak, tak-intruzem. I mimo iż trwamy w sobie jak te ruiny, zawsze razem do końca to nazwę Cię intruzem. Zamilcz jeszcze na sekundę póki jestem świadoma tego, co mówię! Wszedłeś w moje życie i nawet nie zapukałeś. Wiem, że drzwi klamek nie miały a ich struktura zlewała się z zamarzniętą ścianą, jednak Tobie udało się dostać burząc wszystko. Teraz możesz na mnie patrzeć z nienawiścią... Wiatr zasłonił Ci twarz włosami jednak ja widzę całą Twą duszę w oczach Twych. Jedna ze ścian, co ruiny podtrzymywała właśnie się zawaliła... I tak też z nami się stało; runęliśmy a gruzy zmiażdżyły resztki nadziei mojej... Patrzysz na mnie z politowaniem, gdy odejść przyszła pora. Wtedy chwytasz moją dłoń; ciepło do zimna przylgnęło jednak iść już pora. Już jesienny wiatr przez zimy oddech przeganiany a ja wciąż z kwiatami we włosach... Przecież Ty nie możesz pamiętać! Zawsze w snach! Zawsze tylko w snach Ciebie mój Aniele widzę... Zasypiam i widzę jak czytasz ten list- Ty mój wyśniony nieosiągalny...