Księża w czarnych sutannach nie rozumieli nic. Zamykali kościoły i nie czekając, aż odjadą ostatnie auta, zmykali na plebanie, by siedzieć tam jak robaki w serze. Nic nie rozumieli. Święcili stada samochodów. Święcili motocykle. Święcili telewizory. Święcili nicość. Nic nie rozumieli. Nie rozumieli, że świat zmienia się w majak, w złudzenie, i święcili przywidzenia. Opowiadali bajędy sprzed stu lat, wiedząc, że nikt w nie nie wierzy, ale przecież nieważne jest, czy się wierzy, ważne, że się słucha. Ważne, że się gromadzi i stoi
Księża w czarnych sutannach nie rozumieli nic. Zamykali kościoły i nie czekając, aż odjadą ostatnie auta, zmykali na plebanie, by siedzieć tam jak robaki w serze. Nic nie rozumieli. Święcili stada samochodów. Święcili motocykle. Święcili telewizory. Święcili nicość. Nic nie rozumieli. Nie rozumieli, że świat zmienia się w majak, w złudzenie, i święcili przywidzenia. Opowiadali bajędy sprzed stu lat, wiedząc, że nikt w nie nie wierzy, ale przecież nieważne jest, czy się wierzy, ważne, że się słucha. Ważne, że się gromadzi i stoi