To jest cud, że jest pięć palców. Mogłoby być sześć (albo trzy, gdybym się bawił piłą tarczową). Ale to, że jest ich pięć, to jakiś cud. To że siedzimy, że rozmawiamy. Miliardy miliardów elektronów zbiegło się w tę chwilę, w panią, we mnie, w te okulary, w tych ludzi naokoło, one wcieliły się w ten moment. I to jest niesamowite. Człowiek dorosły głupieje i traktuje to jako coś oczywistego. A przecież tego naprawdę mogło nie być." (Bronisław Maj)
To jest cud, że jest pięć palców. Mogłoby być sześć (albo trzy, gdybym się bawił piłą tarczową). Ale to, że jest ich pięć, to jakiś cud. To że siedzimy, że rozmawiamy. Miliardy miliardów elektronów zbiegło się w tę chwilę, w panią, we mnie, w te okulary, w tych ludzi naokoło, one wcieliły się w ten moment. I to jest niesamowite. Człowiek dorosły głupieje i traktuje to jako coś oczywistego. A przecież tego naprawdę mogło nie być." (Bronisław Maj)