To staw życia, zdrój wyobraźni (...), ale zawsze jest smutny. Bo nie tylko o wyobraźnię tu chodzi. Chodzi także o czekanie (...)Pośpiech jest antytezą tego miejsca.
To staw życia, zdrój wyobraźni (...), ale zawsze jest smutny. Bo nie tylko o wyobraźnię tu chodzi. Chodzi także o czekanie (...)Pośpiech jest antytezą tego miejsca.