Potrzebowałem, żebyś istniała. Żeby iść do przodu. Otwierać drzwi wokół siebie. Żyłem w zamknięciu. Z lenistwa. Człowiek zadowala się coraz mniejszym. Aż w końcu zadowala się wszystkim. I sądzi, że to właśnie jest szczęście.
Potrzebowałem, żebyś istniała. Żeby iść do przodu. Otwierać drzwi wokół siebie. Żyłem w zamknięciu. Z lenistwa. Człowiek zadowala się coraz mniejszym. Aż w końcu zadowala się wszystkim. I sądzi, że to właśnie jest szczęście.