To było jak czarna dziura, kiedy patrzyłam na obraz jak by mnie wciągał, czułam w nim taki niepokój, a jednocześnie głód i pragnienie, pożądanie i strach. Kolory i linie jakby walczyły ze sobą, a nie komponowały się w konkretny wizerunek, a i tak wiedziałam, że to Maks. Nie jego portret broń Boże, ale jakby wizja jego duszy, bez wymiaru, czasu, kształtu i ... i zmysłów. Sama energia i ekspresja emocji, ale bez zmysłowego odczucia. Patrząc na obraz, tak go odczuwałam i jednocześnie myślałam, że bredzę, albo wariuję. Przerażona zwi
To było jak czarna dziura, kiedy patrzyłam na obraz jak by mnie wciągał, czułam w nim taki niepokój, a jednocześnie głód i pragnienie, pożądanie i strach. Kolory i linie jakby walczyły ze sobą, a nie komponowały się w konkretny wizerunek, a i tak wiedziałam, że to Maks. Nie jego portret broń Boże, ale jakby wizja jego duszy, bez wymiaru, czasu, kształtu i ... i zmysłów. Sama energia i ekspresja emocji, ale bez zmysłowego odczucia. Patrząc na obraz, tak go odczuwałam i jednocześnie myślałam, że bredzę, albo wariuję. Przerażona zwi