Ta wiara człowieka w moc udoskonalenia natury dzięki technikom i rytuałom "wzrostu" sięga pierwszych syntez mentalnych w historii mezopotamskiej. Doprowadzając do doskonałości naturę, człowiek miał na celu doskonałość własną. Taki jest sens wszelkiej "magii"; chodzi w niej o osiągnięcie doskonałości i autonomii, posługując się "przykładem" i "siłami" Kosmosu.
Ta wiara człowieka w moc udoskonalenia natury dzięki technikom i rytuałom "wzrostu" sięga pierwszych syntez mentalnych w historii mezopotamskiej. Doprowadzając do doskonałości naturę, człowiek miał na celu doskonałość własną. Taki jest sens wszelkiej "magii"; chodzi w niej o osiągnięcie doskonałości i autonomii, posługując się "przykładem" i "siłami" Kosmosu.