Kiedy taksówka mijała ekran transmisyjny, moja twarz błysnęła po raz tysięczny. Dla obcego wyglądałaby wrogo: poważna, zbyt dumna, aby należeć do kogoś, kto się czymś martwi, z chłodnymi szarymi oczyma, blada jak zwłoki. Nie była to twarz niewiniątka. Ta kobieta na ekranie była ucieleśnieniem odmienności. W jej oczach była śmierć i lód.
Kiedy taksówka mijała ekran transmisyjny, moja twarz błysnęła po raz tysięczny. Dla obcego wyglądałaby wrogo: poważna, zbyt dumna, aby należeć do kogoś, kto się czymś martwi, z chłodnymi szarymi oczyma, blada jak zwłoki. Nie była to twarz niewiniątka. Ta kobieta na ekranie była ucieleśnieniem odmienności. W jej oczach była śmierć i lód.