Zapytany, co robię w życiu, chętnie nazywam się fotokompozytorem - bo myślę o sztuce wizualnej, jaką jest fotografia, w kategoriach niematerialnej i niewidzialnej muzyki. Staram się łączyć kolory i światło na kształt improwizowanej melodii. Składam obrazy w pozbawioną szwów kompozycję, tak jak improwizator jazzowy układa dźwięki w harmonię. Dlatego nie potrafię pracować bez jazzu. Nie umiem żyć bez jazzu.
Zapytany, co robię w życiu, chętnie nazywam się fotokompozytorem - bo myślę o sztuce wizualnej, jaką jest fotografia, w kategoriach niematerialnej i niewidzialnej muzyki. Staram się łączyć kolory i światło na kształt improwizowanej melodii. Składam obrazy w pozbawioną szwów kompozycję, tak jak improwizator jazzowy układa dźwięki w harmonię. Dlatego nie potrafię pracować bez jazzu. Nie umiem żyć bez jazzu.