Teraz obojętnie podjeżdżam do każdej nieznanej wsi i obojętnie patrzę na jej spospolitowany wygląd; mój zobojętniały wzrok nie odczuwa przytulności, nie chce mi się śmiać i to, co w dawnych latach wywołałoby na twarzy wyraz ożywienia, śmiech i nieskończone rozmowy, prześlizguje się teraz obok mnie i obojętne milczenie zachowują moje nieruchome wargi. O, młodości moja! moja świeżości!
Teraz obojętnie podjeżdżam do każdej nieznanej wsi i obojętnie patrzę na jej spospolitowany wygląd; mój zobojętniały wzrok nie odczuwa przytulności, nie chce mi się śmiać i to, co w dawnych latach wywołałoby na twarzy wyraz ożywienia, śmiech i nieskończone rozmowy, prześlizguje się teraz obok mnie i obojętne milczenie zachowują moje nieruchome wargi. O, młodości moja! moja świeżości!