Nostalgia to specyfika lat dziewięćdziesiątych. Umysł się cofa przed ścianą dwutysięcznego roku. Wtedy nikt nie wierzył, że kiedyś będzie jakiś dwutysięczny. Nie bardzo nawet wierzyliśmy w dziewięćdziesiąty. W komunizmie czas, podobnie jak pieniądz, miał wartość umowną. Jedno i drugie się po prostu przepuszczało.
Nostalgia to specyfika lat dziewięćdziesiątych. Umysł się cofa przed ścianą dwutysięcznego roku. Wtedy nikt nie wierzył, że kiedyś będzie jakiś dwutysięczny. Nie bardzo nawet wierzyliśmy w dziewięćdziesiąty. W komunizmie czas, podobnie jak pieniądz, miał wartość umowną. Jedno i drugie się po prostu przepuszczało.