Społeczeństwo przedprzemysłowe w małym stopniu postrzegały osobę jako odrębny byt. Pewien nigeryjski psychiatra powiedział mi, że gdy w jednej z rolniczych części Nigerii wybudowano klinikę psychiatryczną, której zadaniem miało być leczenie osób chorych umysłowo, członkowie rodziny zawsze chcieli towarzyszyć pacjentowi i nalegali na obecność przy jego badaniach. Pomysł, iż pacjent może istnieć jako jednostka niezależnie od swojej rodziny albo że trapią go problemy osobiste, którymi nie chce dzielić się z najbliższymi, nie zyskał
Społeczeństwo przedprzemysłowe w małym stopniu postrzegały osobę jako odrębny byt. Pewien nigeryjski psychiatra powiedział mi, że gdy w jednej z rolniczych części Nigerii wybudowano klinikę psychiatryczną, której zadaniem miało być leczenie osób chorych umysłowo, członkowie rodziny zawsze chcieli towarzyszyć pacjentowi i nalegali na obecność przy jego badaniach. Pomysł, iż pacjent może istnieć jako jednostka niezależnie od swojej rodziny albo że trapią go problemy osobiste, którymi nie chce dzielić się z najbliższymi, nie zyskał