W długich wędrówkach po salach Ratusza zatrzymuję się niekiedy przed wielkim zwierciadłem,lecz prawie nigdy nie widzę własnego odbicia,zawsze mam wrażenie ,że stoję za czyimiś plecami-proszę mnie dobrze zrozumieć!. Odbicie,które widzę,należy do kogoś obcego,kogoś nieznajomego,tylko oczy wydają się moje.Takie zjawisko nasuwa mi przypuszczenie,że lustro,w którym się przeglądam,musi być stare i zniszczone,stąd zniekształcenie mej podobizny.Lecz,gdy uświadomię sobie brak łączności z odbiciem,gdy uprzytomnię,że zawsze stoję z
W długich wędrówkach po salach Ratusza zatrzymuję się niekiedy przed wielkim zwierciadłem,lecz prawie nigdy nie widzę własnego odbicia,zawsze mam wrażenie ,że stoję za czyimiś plecami-proszę mnie dobrze zrozumieć!. Odbicie,które widzę,należy do kogoś obcego,kogoś nieznajomego,tylko oczy wydają się moje.Takie zjawisko nasuwa mi przypuszczenie,że lustro,w którym się przeglądam,musi być stare i zniszczone,stąd zniekształcenie mej podobizny.Lecz,gdy uświadomię sobie brak łączności z odbiciem,gdy uprzytomnię,że zawsze stoję z