Panowało przekonanie, że miarą porządności porządnego narodu jest skolonizowanie kogoś. Wszystko jedno w sumie, kogo. Kogoś. Okazać się na tyle cywilizowanymi, żeby swoją cywilizacją pobłogosławić jakiegoś biedaczynę, który jej nie zaznał. Nauczyć, dać lepsze życie. Dać światło, bo ten, który niesie światło, czuje się jak Bóg. A najlepiej to światło zanieść komuś w tropikach, wtedy do czucia się jak Bóg dochodzi jeszcze egzotyczna, seksowna przygoda.
Panowało przekonanie, że miarą porządności porządnego narodu jest skolonizowanie kogoś. Wszystko jedno w sumie, kogo. Kogoś. Okazać się na tyle cywilizowanymi, żeby swoją cywilizacją pobłogosławić jakiegoś biedaczynę, który jej nie zaznał. Nauczyć, dać lepsze życie. Dać światło, bo ten, który niesie światło, czuje się jak Bóg. A najlepiej to światło zanieść komuś w tropikach, wtedy do czucia się jak Bóg dochodzi jeszcze egzotyczna, seksowna przygoda.