Cytat

Kiedy ktoś umiera, najbardziej rzuca się w oczy właśnie to miejsce, które po sobie zostawia, jakby wyrwał ze sobą część krajobrazu, i przez tę dziurę wpada teraz jakieś światło i razi tak, że nie można dłużej na nie patrzyć.

Autor: Mirosław Nahacz

Więcej cytatów od tego autora

Zmieniamy się, ale osobowości zostaną. Domyślają się, że przed nimi zawsze ktoś jest, i po nich również. Że są po prostu wrzucenisam środek czegoś, co już było. Że to jest płyta, która stale się zacina. I ma mnóstwo rys. Do tego piracka. Za to spis utworów jest tak czytelny, że od jego wyrazistości aż chce się rzygać.

Autor: Mirosław Nahacz

Robert Robur poruszył nogą i ręką, a w pokoju śmierdziało dymem i ciałem, bo człowiek, który śpi w ubraniu, paruje przez sen; opary przetrawionego alkoholu całą noc przeciskają się poprzez pory skóry, przylepiają się do zakurzonych ścian, a ciśnienie papierosowego dymu, który wypełnia szczelne mieszkanie, nie pozwala im od nich odpaść.

Autor: Mirosław Nahacz

Bóg nam robi kawał, żeby nie było za nudno, myśli sobie "wszystko macie wporzo, więc dopierdolę wam ciągłe egzystencjalne lęki, żeby nie było, że macie raj na ziemi".

Autor: Mirosław Nahacz

Albo robiło się ciemno i wszystko zaczynało być jeszcze bardziej nijakie. Albo powoli umieraliśmy.

Autor: Mirosław Nahacz

Najlepszym wyjściem jest nie wchodzić

Autor: Mirosław Nahacz

Ta pora to nie była ani noc, ani dzień, ani nic pomiędzy. To było wszystko naraz i zachmurzone niebo jako dodatek gratis, bo Bóg, być może, tak jak wszyscy studiował marketing i zarządzanie.

Autor: Mirosław Nahacz

Czasami robiło im się tak ciepło, że to wyciskało im łzy. Jeden wspólny oddech, bicie serc, skurcze mięśni pompujących krew, tętno, temperatura, zapach oddechu, tożsamość ciał, Robur czuł swój dotyk na jej twarzy, czuł swoje usta całując jej usta, roztopioną słodycz w najmniejszej kropli jej śliny, czuł w sobie jej ciepło, a przecież trzymali się jedynie za dłonie, leżeli wtedy obok na łące, zapach lasu miał niemal barwę, jak gęsty dym z aromatycznej flary, ich ciała płynnie przechodziły w powietrze, traciły gęstość, patrzyli w

Autor: Mirosław Nahacz

I tak to się kiedyś skończy żoną, rodziną, domem i uporządkowanymi duperelowatymi błędnymi kołami. Chyba że ktoś z nas wpadnie w syf, ale raczej nie. Wiedzieliśmy, że inaczej udaje się tylko nielicznym, że o tych nielicznych potem się opowiada, że to są legendy

Autor: Mirosław Nahacz

Teraz nie miał nic. Ani miłości, ani pieniędzy. Z każdą godziną robił się coraz starszy, na samą myśl o pracy w zawodzie czuł się, jak gdyby ktoś wtłoczył mu do brzucha litr posolonej herbaty. Bolała go twarz.

Autor: Mirosław Nahacz

Dawniej często myślałem, że kiedyś rzucę wszystko i spierdolę, nie wiem, na Ukrainę albo do Rumunii. Takie wypielęgnowane marzenie. Największe. Nigdy tego nie zrobię, jestem za słaby, boję się, czyli tchórz... to by się zresztą nie udało, nie ma poezji w takich rzeczach. Za bardzo przywykliśmy do wygody, bo strasznie nam jest dobrze i mamy co jeść. Podane pod sam nos. Lepiej o tym nie myśleć i nie przekładać na rzeczywistość, bo ta jest popsuta i nie działa... Od zaraz zacząć się uczyć i poważnie myśleć, nie olewać i lubić rzec

Autor: Mirosław Nahacz

Wszystkie cytaty tego autora

REKLAMA

+ Dodaj nowy cytat

Mirosław Nahacz

Wszystkie cytaty tego autora